Dag 134. Voor het goede doel overnachten in de jungle
Vandaag nemen we alweer afscheid van ons fijne huis met supersnelle waterglijbaan. We gaan het zelfs een week lang zonder zwembad doen na vandaag! Reden te meer om nog even een frisse ochtendduik te nemen tussen het ontbijten en inpakken door. Om 10:30 waren we klaar en hebben we het huis achter ons gelaten en voor de laatste keer het hek van de wijk achter ons dicht zien gaan. We hebben weer een prima verblijf gehad en we hebben genoten van alle luxe in het huis. Het zwembad, de pooltafel en de karaoke set hadden we graag langer gebruikt, maar er staat een lange reisdag op ons te wachten..
Die reisdag bestond uit bijna 400 kilometer, twee stops voor koffie en benzine en maar liefst 5 zware ongelukken onderweg. Waar we gister avond het verkeer al intensief vonden, hebben we vandaag gezien wat er zoal kan gebeuren als het mis gaat. Auto’s in de berm, dwarse vrachtwagens, getolde pickups en afgesleepte auto’s. Alle vijf de keren geen kop-staart botsing tussen 2 auto’s, maar echt ernstige ongevallen met vaak meerdere voertuigen. Altijd met politie er bij om het verkeer er veilig langs te leiden. Geen enkele keer met een ambulance. Heel bijzonder! Het zette ons keer op keer weer even op scherp dat we wel goed moeten opletten, met name op inhalers in de bochten of op heuvels waar we door de helling slecht zicht hadden op de rest van de weg.
Uiteraard zijn we veilig en wel aangekomen op onze volgende stop. En dat is een bijzondere. We verblijven op een plek in de jungle waar een Nederlandse dame (of meerdere dames) eco-toerisme mogelijk maken. Toerisme met zo’n klein mogelijke voetafdruk. Daarnaast dragen we met ons verblijf bij aan de foundation die onderwijs voor gehandicapte kinderen mogelijk maakt. Onze aankomst was wat rommelig door de taalbarrière, maar verliep prima. Een welkomstdrankje, een mini-borg voor de sleutel en wat uitleg over de maaltijdopties later, zaten we in de auto naar onze jungle kamer. En dat was verder rijden dan we dachten. Toen we konden parkeren mochten we nog een paar honderd meter verder lopen voor we bij ons huisje aan kwamen. Met een prachtig uitzicht over de natuur en het geluid van de stromende rivier op de achtergrond was dit echt weer een momentje van verbazing over op wat voor mooie plek we nu weer beland zijn.
Toen we de koffers uit de auto hadden gehaald en een kopje lokale, verse thee gedronken hadden, was het tijd om ons klaar te maken voor het diner. Het diner bestond uit een buffet met een curry, gebakken eitjes met verse groente, pompoen en natuurlijk rijst. Alles vers door de leerlingen van de school vandaag geoogst (behalve de rijst waarschijnlijk). We hebben heerlijk gegeten en zijn bij Roel aan tafel beland: Een man die sinds oktober door Thailand heeft gefietst en nu in zijn laatste week zit. Hij blijkt al 25 jaar lang ieder jaar 3 maanden te fietsen. Vooral in Azië. Door simpel te leven en lage lasten te hebben, kan hij dit al die tijd al zo doen. Met alle andere vakanties er bij werkt hij eigenlijk maar een half jaar per jaar en dan ook nog eens parttime. Best inspirerend!
Na het eten mochten we de trap die we voor het eten omhoog beklommen weer afdalen. In het donker, dus met zaklampjes aan. Om ons heen hoorden we allerlei geluiden: kikkers, krekels en andere dieren. Misschien wel net zo oorverdovend als dat we op Hawai’i hebben meegemaakt. Veilig en wel beneden hebben we een megaspin mogen verjagen en zijn we naar bed gegaan. Benieuwd naar wat de dag ons hier morgen gaat brengen.
