Dag 133. Olifantensafari

Vandaag was het eindelijk zo ver! We zijn op olifantensafari geweest! In Chiang Mai wilden we niet naar de toeristische olifantenattracties omdat we gelezen hadden over hoe de olifanten mishandeld werden en in gevangenschap worden gehouden. Vandaag hebben we daarom 1,5 uur gereden naar een groot natuurgebied op de grens met Myanmar: Kuiburi National Park. We zijn bij de entree van het park overgestapt op een pickup en namen plaats in de achterbak. De driver en de gids brachten ons steeds dieper het park in tot we bij een klein vennetje in het woud aankwamen. Toen we goed keken, zagen we tussen de bomen een olifant langzaam lopen. En nog een. En nog een kleintje. De gids wist waar de olifanten naartoe gingen en we reden een klein stukje door naar een uitkijkpunt waar we ze het bos uit konden zien lopen. Na wel een half uur wachten werd het wachten beloond en konden we een kudde van wel 10 olifanten bewonderen. 

Wat opviel is dat er geen mannetje in de kudde mee liep en er wel kleine olifantjes waren. Het was mooi om de olifanten met hun poten en slurf te zien eten. Heel anders dan hoe we ze ooit in de dierentuin wel gezien hebben. De jungle geluiden op de achtergrond maakten het plaatje compleet. 

Na deze parade, gingen we verder de jungle in. Daar zagen we bos gaurussen en nog meer olifanten. Vlak voordat we weer terug waren bij de ingang van het park, kwamen we nog een mannetjes olifant tegen. Een imposante verschijning die duidelijk liet merken dat hij ons niet zo zag zitten als toeschouwers. 

Dit was echt een prachtige dag en een top ervaring! 

De rit terug naar ons huis was door de lange safari in het donker: Tussen de (vracht)auto’s zonder licht, spookrijdende brommers, auto’s die van links naar rechts en andersom over de weg schoten, was het wel even opletten geblazen. We kregen op de weg geen veilig gevoel, maar het was het waard vandaag. Aan de rand van onze Gated community hebben we diner gegeten. Zoals verwacht waren we laat en uitgeteld thuis. Iedereen was moe en voldaan.