Dag 121. Afscheid en opgesloten in de speelgoedwinkel

 Vandaag vertrekken we weer uit de Mekong delta. We hebben een fantastische tijd gehad hier, mede door het fantastische personeel dat verliefd was op Foss. 

Na het ontbijt en het betalen van de rekening werden we volgestopt met proviand voor onderweg: water, kokos-sesambroodjes en verse bananen. Daarna was het tijd om de boot in te laden en de rivier over te steken naar onze chauffeur. Naast de schipper gingen er twee personeelsleden mee om te helpen met de koffers en om afscheid te nemen. Na het uitladen van de boot en het inladen van de bus was het tijd om echt afscheid te nemen en weg te rijden. Door de fijne tijd, de betrokkenheid van de gastvrouw en de lange dagen (van 6:00 tot 22:00 of later) die het personeel hier 7 dagen per week maakt, valt het afscheid ons zwaar. 

De reis verliep voorspoedig en na een kleine drie uur kwamen we aan bij het appartement in Ho Chi Minh City (Saigon) dat we geboekt hadden. Althans, we kwamen aan bij de sportschool dat zich in het gebouw naast het onze bevindt. We hebben de chauffeur een kwartier lang proberen uit te leggen dat we de laatste 50 meter wel kunnen lopen omdat het lastig was om een gebouw terug te rijden ivm eenrichtingsverkeer. Na 20-30 minuten bellen en discussie met de beveiliging heeft hij de bus toch tegen de richting in terug gereden naar de juiste entree om ons daar af te zetten. Lopend had het ons 3 minuten gekost en we hebben de koffers uitgezocht op stukken lopen op de airports (alle koffers hebben 4 wielen). Deze situatie was best kenmerkend voor Vietnam: mensen hebben hier alle tijd voor je en zijn ontzettend servicegericht. Bij het appartement aangekomen waren we blij verrast met de aangeklede tafel en ingeschonken wijnglazen. Deze bleken helaas puur voor de show te zijn en werden opgeruimd toen we binnen stapten…

Na onze aankomst hebben we even wat geluncht, ontbijt gehaald voor morgen en gezwommen. 

Toen de zon onder was, zijn we de stad ingegaan om weer heerlijk te eten bij de foodhall. 

Na het eten zijn we op zoek gegaan naar sandalen voor Sem. Die sandalen hebben we niet kunnen vinden, maar we hebben we slippers voor Daaf kunnen vinden en we hebben een paar verjaardagscadeautjes voor Evi kunnen kopen. We zijn zelfs tot na sluitingstijd in het winkelcentrum gebleven. Dat zorgde er voor dat we Evi nog net konden ‘redden’ toen de speelgoedwinkel de rolluiken naar beneden deed. Evi kon nog net onder het laatste rolluik door springen toen het sloot. Voor Finn was het te laat. Hij was opgesloten in de speelgoedwinkel! Gelukkig was er nog een beveiliger die het rolluik omhoog deed toen we ieder aan één kant via de telefoon afspraken om elkaar bij de uitgang weer te zien. 

Na dit avontuur zijn we de kortste weg naar huis gelopen omdat het al laat was. Die weg voerde ons door de rosse buurt waar veel dames weg waren van Foss, maar net zo weg waren van een groep Britse mannelijke toeristen. We liepen langs café’s met namen als Lust, Kitty en Drunk. Qua veiligheid zit het we goed in Ho Chi Minh City, dus we waren snel weer thuis. Met nog een blik op de prachtig verlichtte skyline vanuit ons bed sloten we de dag af.