Dag 89. Onderweg naar ons relaxhuis!

Vandaag hebben we voor de laatste keer op deze plek genoten van een heerlijk ontbijt met bananen- en ananaspannenkoeken, verse fruitsappen (dragonfruit, meloen, ananas, etc.), rijst, noedels en gebakken eitjes. Na het ontbijt hebben we de koffers gepakt en de auto weer opgehaald. Die stond sinds onze aankomst geparkeerd in de voortuin van de buurman van het hotel. Waarschijnlijk iemand die er ook werkt, want naast het huis stond een kleine pick-up van het duikbedrijf dat onderdeel is van ons hotel. Het uitparkeren van de auto was echt precisiewerk: De auto paste precies tussen een stapel stenen en de betonnen veranda van het huis door en kon daarna precies (in drie keer steken) de poort uit én de weg op draaien. Nouja, weg, De combinatie van beton en gravel die de meeste gaten in de weg waarschijnlijk dempen. Het uitparkeren en inpakken van de auto ging in ieder geval weer eenvoudiger dan de vorige keer. Een half uur voor de uitchecktijd, konden we uitchecken en wegwezen

De eerste stop maakten we al na twee minuten voor wat inkopen bij de supermarkt en een bezoek aan het lokale postkantoor. Bij het postkantoor waren te weinig postzegels voor onze kaartjes, dus we hebben de kaartjes samen met wat cashgeld afgegeven zodat de postbeambte ze een dag later voor ons kon versturen. Bij de supermarkt laadden we het laatste stukje vrije ruimte van de auto vol en we draaien weer de weg op om te vertrekken in de richting van ons nieuwe verblijf dat mede door ons gekozen route (zo veel mogelijk langs de kust) ongeveer drie uur rijden bij ons vandaan was. 

Onderweg zijn we om te tanken langs een file met bussen en vrachtwagens heen gereden. Zij stonden allemaal in de rij staan voor diesel. Wij hebben mazzel: Wij rijden op benzine. Nouja, mazzel. Bij de pomp aangekomen, blijkt de benzine op te zijn, maar de duurdere variant, pertamax, een soort V-Power is er nog wel. Omdat tankstations vinden én op tijd afremmen om veilig richting pomp te draaien niet ons sterkste punt is hier, kiezen we voor gemak. Ondanks de pinautomaat die ons bonnetje uitprint, kunnen we enkel met cash betalen. Dat was vanmorgen in het postkantoor ook al het geval. Het credo ' Cash is King'. geldt hier op Bali zeker! 

Na het tanken vervolgden we onze rit over een rustige, goed onderhouden en brede weg (Ze bestaan hier!) met regelmatig apen langs de weg. Na twee uur kwamen we aan de zuidkust van Bali terecht en werd het wel drukker op de weg, zoals we eerdere ritten gewend waren. Langzame vrachtwagens, reisbussen des doods en kinderen op scooters begaven zich weer als mieren om ons heen. De rit was desondanks best relaxed en ongeveer 20 minuten voor onze aankomst draaiden we van de hoofdweg af een smal straatje in. 

De laatste 20 minuten hebben we een bijzondere route gereden. We reden door smalle straatjes, tot we  over een bochtige, smalle, oude betonnen brug moesten. De muurtjes aan de zijkant van de brug waren afgebroken en de auto zou er maar net of net niet overheen passen. Onder de brug was een flinke afgrond naar beneden, dus we hebben even stil gestaan om te bepalen wat we gingen doen. De keuze was simpel: vooruit over het bruggetje of achteruit de smalle straatjes terug. HJ dacht dat de auto niet over het bruggetje zou passen, maar Lin had er meer dan voldoende vertrouwen in dat het wel zou passen. We reden dichter naar de brug toe en zagen dat de wielen op het eerste stuk in ieder geval allemaal op de brug pasten. Al hadden we hooguit 10 centimeter marge. We besloten het er op te gokken (well educated) en we reden langzaam de brug op. Geen gekraak en de scooter die aan de andere kant van de brug aan kwam rijden bleef even op ons wachten. We reden langzamer dan stapvoets en de brug bleef heel. De marges bleven goed en we konden ietsje sneller. Toen we op de helft aangekomen waren, hadden we inmiddels ook twee scooters achter ons die met de toeter duidelijk maakte dat het hier gebruikelijk is om iets sneller over dit bruggetje heen te rijden. Wij waren al blij en trots dat de wielen alle vier op de brug bleven, zelfs in de bocht! Maar het getoeter hield aan. Eenmaal veilig aan de overkant konden ze ons snel voorbij en konden wij heel even bijkomen van dit avontuur. 

Binnen een paar minuten kwamen we voor de volgende beproeving te staan. We sloegen links een weg stijl naar beneden in, maar half in de bocht gedraaid zagen we dat er een andere auto omhoog kwam. Dat betekende dat wij achteruit terug moesten draaien. Op zich niet zo'n probleem, maar van alle auto's die we gereden hebben is deze motor waarschijnlijk de minst krachtige. Terugverlangend naar onze 6,8 liter V10 camper in de USA zetten we de auto in de achteruitversnelling en probeerden het. Met spinnende banden lukte het om het bochtje achteruit omhoog te maken. Na het passeren van onze tegenligger konden we naar beneden. De remmen van de auto waren goed, dus dit was niet zo spannend meer. Gelukkig kwamen we geen andere auto's meer tegen. 

Na weer een paar minuten leek de weg afgezet te zijn voor auto's. Er stond aan iedere zijkant van de weg een grote kei. We zette de auto er voor en keken of het zou passen. Het bleek precies te passen! Een opluchting, want achteruit over het bruggetje van 5 minuten geleden was niet onze diepste wens op dit moment. We hadden nu per kant maar een paar centimeter marge, dus half uit het raam hangend kwamen we langs de stenen. Het pad dat volgde was niet veel breder, maar daar hadden we nu wel vertrouwen in. We reden tussen de rijstvelden door, langs een prachtige tempel, langs brommers die op stukjes berm waar dat mogelijk was even op ons wachtten en ook weer langs water en afgronden. 

Blij dat we nog leefden kwamen we gelukkig vrij snel aan in een klein paradijsje tussen de rijstvelden. We checkten in, kregen hulp met de koffers en een rondleiding naar én door ons nieuwe huis. We werden geleid langs drie prachtige slaapkamers,  met allemaal een eigen badkamer met bad en douche. Een grote overdekte zithoek buiten, een privé zwembad en een grote woonkeuken met een eettafel waar we allemaal makkelijk aan passen. Een grote zithoek met TV en een balkon met uitzicht op rijstvelden. Bij Sem en Finn voor de slaapkamer geen zwembad zoals bij de rest, maar wel twee ligbedden met zicht op de rivier die hier langs stroomt. Het is bijna onvoorstelbaar dat dit allemaal voor ons is de komende dagen. Hier gaan we komende 11 nachten flink genieten en tot rust komen! 

We zijn bijna meteen in ons zwembad gesprongen, Evi heeft nog een grote trampoline gevonden bij het gezamenlijke zwembad aan de andere kant van het resort en we hebben in de avond genoten van het heerlijke eten in het restaurant.