Dag 53. Grand Canyon zonder wolken!

Vanmorgen kwam er tijdens het afwassen een vrouw naar ons toe die ons even wilde vertellen dat ze het heel tof vond dat wij met onze vijf kinderen aan het kamperen zijn. We krijgen regelmatig positieve opmerkingen en goedkeurende glimlachen naar ons toegeworpen. 

Na de afwas zijn we naar het vliegveld gegaan en raadde Daaf als eerste wat de verrassing van vandaag was: vliegen in een helikopter! De kinderen hadden hun mond open van verbazing en waren super blij met dit nieuws! Na de check-in, het wegen en de veiligheidsbriefing mochten we de reddingsvesten al om doen en wachten tot we opgeroepen werden. Tijdens het wachten hadden we mooi zicht op de platforms waar helikopters landden en opstegen. Toen we omgeroepen werden, kregen we allemaal een zitplaats toegewezen en mochten we naar onze helikopter lopen. Voordeel van een groot gezin is dat je met dit soort activiteiten een privé helikopter krijgt! Vinden wij niet erg 

Na het opstijgen vlogen we vlak boven de boomtoppen naar de Grand Canyon, waar we een tijd lang boven gevlogen hebben. Super mooi om dit allemaal van bovenaf te zien. Het is bijna onwerkelijk dat een rivier dit natuurwonder heeft gecreëerd. Minstens net zo mooi was het om naar alle gezichten te kijken, want we vonden dit alle zeven echt een super toffe activiteit! Na een veilige (en vergeleken met een (water)vliegtuig) hele relaxte landing was het tijd om verder te rijden het park in.

In de file voor de entree konden we mooi lunchen en daarna konden we inchecken op de campground, een ijsje eten en met de pendelbus naar het trailhead van de trail die we eigenlijk gisteren hadden willen lopen: naar beneden de Canyon in. In totaal een trail van bijna 20 kilometer enkele reis, dus we wisten dat we het niet zouden afmaken. Ondanks dat hebben we een prachtige wandeling, in formatie ofwel kids van oud naar jong, naar beneden gemaakt en wederom hele gave uitzichten gezien. We kwamen regelmatig roodaangelopen, hijgende en vermoeide hikers tegen die de trail misschien wel hebben volbracht en de laatste paar kilometer van de bijna 40km lange tocht aan het maken waren: respect! Er waren zelfs mensen zo aardig dat ze nog even wilden stoppen om een foto van ons allemaal te maken. 

Na zelf ook weer boven gekomen te zijn, hebben we nog even een souvenirwinkeltje bezocht en hebben we nog een klein stukje van de rimtrail gelopen om met de pendelbus weer terug naar de campground te rijden. 
Wat een ontzettend gave dag was dit weer!