Dag 6. De reis naar New York
Start spreading the news: We're leaving Today! Vroeg uit de veren om op tijd op het vliegveld aan te komen voor onze vlucht naar New York. Gisteravond lazen we dat er stakingen zijn en dat de railservices niet gegarandeerd konden worden. Reden genoeg om op tijd op pad te gaan dus!
Omdat we op de heenweg de wandeling van het treinstation naar het hostel toch wat onhandig vonden met de hele bepakking, besloten we de metro te nemen naar het treinstation. We wisten dat het station om de hoek step free acces had, dus dat was handig! Helaas bleek de metro toch een andere aftakking van de lijn te rijden en moesten we rare capriolen uithalen om toch bij het treinstation uit te komen. Op het moment dat je met een koffer of kinderwagen bovenaan een trap staat ervaar je wel hoe vriendelijk en polite Britten kunnen zijn. We zijn bij elkaar door meer dan een hand vol mensen geholpen om de koffers de trappen op en af te sjouwen bij de verschillende stations en platforms. Er was zelfs een dame die ons hielp om alle kids in een overvolle metro te proppen en er zelf daardoor niet meer bij in paste en een trein later moest nemen.
Eenmaal op het treinstation aangenomen hadden we een klein uur vertraging ten opzichte van ons plan, maar we hadden wel het geluk dat de trein vrijwel direct ging! Eenmaal op het vliegveld aangekomen werden we nog even aan het schrikken gemaakt omdat we bij de check-in volgens de dame achter de balie echt een ticket moesten laten zien van de terugvlucht naar Europa of de UK vóór het verlopen van de ESTA. Als we die niet konden tonen, kon ze ons niet inchecken omdat we dan ook zeker de VS niet binnen zouden komen op de ESTA. Daar hadden we niet op gerekend en dat ticket hebben we ook helemaal niet. De eerste vlucht naar Europa staat voor ons pas op 31 december gepland, ver na het verlopen van de ESTA. Na uitleg over onze reis en het tonen van de boeking van de laatste vlucht de VS uit (van Honolulu naar Sydney) was het allemaal goed en mochten we toch mee naar New York! Bij de security haalde we het uur vertraging meteen weer in omdat we als gezin met jonge kinderen de rij voor de security mochten skippen. Dat scheelde boel! Na de security (waarbij de tassen van Sem en Daaf nog grondig doorzocht werden vanwege een kinderschaar en een passer, oopsie) hebben we een lekkere lunch gehaald en heerlijke broodjes met avocado voor in het vliegtuig.
De vliegreis was heel relax. De kinderen genoten van de films die ze konden kijken, Foss was heerlijk rustig en blij gedurende het grootste deel van de reis en wij konden zelf zelfs nog even een filmpje opzetten. In het assortiment zat ook een korte docu over de nationale parken in de VS. Omdat we de helft van deze parken uit de docu gaan bezoeken, was dit een mooie teaser!! De hele reis hebben de kinderen zich echt voorbeeldig gedragen en de tijd ‘vloog’ voorbij.
Eenmaal aangekomen kregen we bij de douane een bijzondere behandeling omdat we nog fruit over hadden. We hadden er geen rekening mee gehouden dat dit de VS niet in mocht en antwoorden heel naïef dat we nog wel wat bananen en mandarijnen in de tas hadden. Dat mocht de VS niet in en we mochten alle tassen en koffers nog een keer door de scanner halen. Gelukkig (en begrijpelijk) waren we de enige en ging alles vrij snel. Als laatste van ons vliegtuig mochten we de VS in en werden we door onze geboekte transfer naar ons hotel gebracht. Dat vergde nog wel even wat geduld, want de chauffeur werd pas opgeroepen toen wij klaagden dat we hem niet konden vinden.
Na een aantal momentjes wachten kwam er een vriendelijke Indiër voorrijden. Hij vertelde onderweg dat hij 4 jaar geleden naar New York is gegaan. Het werd niet helemaal duidelijk waarom. Hij is op zijn 21ste getrouwd met zijn vrouw (toen 18) die hij daarvoor nog nooit gezien had. Zijn zoon van 15 had hij al 4 jaar niet gezien en zat nu op de middelbare school. Op zijn vroegst kon hij over 3 jaar een poging doen om ze naar de VS te halen. Tot die tijd stort hij zich op 7x14 uur per week werken.
Toen we eindelijk bij het hotel waren aangekomen waren we allemaal moe van de reis. Gelukkig hebben we in het hotel een hele fijne suite met een vintage Britse inrichting, zodat we rustig kunnen acclimatiseren🤓.
Voordat we naar bed gingen hebben we nog even broodjes gehaald voor het ontbijt bij Le Pain Quotidien aan de rand van Central Park. Morgen doen we lekker rustig aan!
