Dag 13. Reisdag van New York naar Vancouver
Gisteren vroegen de kinderen of we toch niet wéér met de metro naar het vliegveld gaan. Ze hebben duidelijk het trauma van Londen nog in het achterhoofd 😉) Gelukkig hebben we ze gerust kunnen stellen. Vandaag hebben we een transfer geregeld! De Taxibus was op tijd en wij zelf ook! Na het inpakken van de koffers gingen we op weg naar La Guardia Airport, een vliegveld dat vooral voor binnenlandse vluchten gebruikt wordt. Zo ook voor onze vlucht naar Vancouver via Toronto.
Bij de gate raakten we in gesprek met een mevrouw uit Kamloops. Daar gaan we met de camper naartoe, dus we hebben direct wat tips gekregen over boodschappen etc. Momenteel is het er smokey door de bosbranden in de buurt, dus hopelijk hebben we mazzel en zijn die voorbij als wij er zijn.
Voor onze overstap in Toronto hadden we een uur de tijd. De koffers zouden automatisch geboard worden, dus we dachten dat we rustigaan konden doen en de vlucht eenvoudig zouden halen. We moesten echter voorbij alle gates en eerst langs de douane om de aansluitende vlucht te kunnen halen. Daar hoorde ook een nieuwe security check bij. De security check met vijf kinderen en tassen vol tablets, e-readers en vloeistoffen (oa voor school en Foss) is ons minst favoriete onderdeel van vliegen. Dit keer was er gelukkig weer een family treatment. We konden daarom direct doorlopen en waren snel aan de beurt bij de Security. Omdat we beide gewend zijn dat we bij een overstap niet opnieuw door de security hoeven, zaten alle waterflessen nog vol! Die moesten dus eerst leeg. We mochten vervolgens de welbekende bakjes vullen met de tassen en alles wat apart door de scan moest. Inmiddels waren we in een lichte haastmodus omdat het boarden van de vlucht al begonnen was en de final call binnen 20 minuten zou zijn. Zoals gebruikelijk moest er een tas doorzocht worden. Nu echter niet eentje, maar zelfs vier. Een van de vier moest zelfs opnieuw door de scanner vanwege de laders die er in zaten. We hebben daarna moeten rennen om nog op tijd bij de gate te zijn, dit was een soort HomeAlone2 momentje. Gelukkig hebben we alle koppen goed geteld en konden we nog mee. We waren de allerlaatste en na ons stopte het boarden. Wat een mazzel! We ploften neer in onze vliegtuigstoelen en hops de vlucht naar Vancouver is een feit. Ironisch genoeg in precies hetzelfde vliegtuig aan dezelfde gate als waar we ruim een uur geleden geland waren. Zelfs de helft van de zitplaatsen was gelijk.
De vlucht was relax en door de lege waterflessen waren we superblij met de koffie, frisdrank en water dat langs gebracht werd. Onderweg hadden we mooi zicht op de geplande landbouwgebieden van Canada, maar ook op de Canadese Rockies. Prachtig meanderende rivieren, gletsjeruitsparingen en bergen bekeken we nu heel anders van boven dan normaal, omdat we over 1-2 weken zelf in dit gebied rondrijden😃.
Aangekomen in Vancouver kwamen we in een oase van rust en relaxheid. Het vliegveld was heel open en de mensen heel vriendelijk. Zelfs de bagage reclaim was vrij toegankelijk waardoor een vader direct zijn aangekomen kinderen kon omhelzen nog voor de koffers er waren. Dit keer geen douane meer. Dat was waarschijnlijk ook de reden dat we daar in Toronto wel langs moesten. We hadden door de lange reis geen zin meer om met de trein en de bus naar het hotel te gaan. We kozen voor de snellere weg met minder moeite: de taxi. Helaas is een taxi in Vancouver voor max 6 personen en wilde de chauffeur er niet stiekem 6+1 van maken. De oplossing was simpel. Met twee taxi’s scheurden we door Vancouver naar ons hotel. 40 minuutjes rijden en een intransparant moment van afrekenen later waren we er van overtuigd dat we iets te veel hadden betaald, maar waren we heel blij dat we in het hotel waren! En wat een ruimte hier, vergeleken met New York. We vonden dat we daar niet mochten klagen met twee kamers (of zoals Finn het noemde, een slaapkamer en een salon), een badkamer en een mini keukentje. In Vancouver is alles twee keer zo groot. En een tafel waar we met z’n allen makkelijk aan kunnen eten! Die is wel welkom na een week een salontafel te delen :-). Ook het uitzicht is prachtig! Vanuit ons raam kijken we uit op de bergen. In het eerste kwartier vloog er al een watervliegtuig over de baai en de eerste zonsondergang was prachtig!
Uitgeput van de reis en het tijdsverschil hebben we meteen de tafel gebruikt en wat gegeten. Daarna de kids op bed en HJ nog even naar de supermarkt op de hoek voor de noodzakelijke boodschappen. Morgen het buurtje verkennen, plannen maken voor deze week en naar het strand 2 minuten verderop. We hebben nu al door dat we het hier ook weer naar onze zin gaan hebben!
